Lekcja 15
Zaimki dzierżawcze
Aby powiedzieć, czyj to przedmiot, piosenka czy cokolwiek innego, używamy takich słów jak „mój”, „nasz”, „ich” itd. W języku angielskim również istnieją takie słowa:
- my/mine – my song (moja piosenka), my parents (moi rodzice)
- our/ours – our house (nasz dom), our flowers (nasze kwiaty)
- your/yours (twój/wasz) – your bag (twoja torba), your lessons (twoje lekcje)
- her/hers – her cup (jej filiżanka), her shoes (jej buty)
- his – his name (jego imię), his brothers (jego bracia)
- its (jej/jego) – używane do rzeczy nieożywionych – its leaves (jego liście – o drzewie)
- their/theirs (ich) – their friends (ich przyjaciele)
Jak widzisz, prawie każde z tych zaimków ma dwie formy. Jaka jest różnica?
Pierwszą (krótszą) formę używamy, gdy w zdaniu występuje nazwa przedmiotu, który do kogoś należy:
- This is my book – To moja książka
- I will take her pen – Wezmę jej długopis
- I like their house – Podoba mi się ich dom
Drugą (dłuższą) formę zaimków stosujemy, gdy w zdaniu nie pojawia się nazwa przedmiotu, który do kogoś należy.
- Don’t take this doll. It’s not yours – Nie bierz tej lalki. Ona nie jest twoja
- Whose is this doll? – It’s mine – Czyja to lalka? – To moja
Należy być uważnym i pamiętać: jeśli po zaimku nie ma żadnego słowa, zaimek zawsze przybiera dłuższą formę.
Sugerujemy również obejrzenie filmu na ten temat: